Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

ζωή ποδήλατο

Μετά τη μεγαλειώδη τούμπα, πήγα το ποδήλατο για επισκευή. "Δε φτιάχνεται" ήταν η απροσδόκητη διάγνωση, "θα πάει στον παράδεισο των ποδηλάτων". Έκπληξη, δυσπιστία, θυμός, στενοχώρια, ήταν, διαδοχικά κι ανάμικτα, τα συναισθήματά μου για τον επικείμενο χωρισμό από τον καθημερινό σύντροφο των τελευταίων δέκα χρόνων. Παρήγειλλα τον διάδοχο. Με τον καιρό άρχισα να συνηθίζω την ιδέα και να νιώθω κάποια αδημονία, κάποιον ενθουσιασμό για το καινούριο. Να αναρωτιέμαι πώς θα είναι, να προσπαθώ να το φανταστώ. Στο τέλος δεν κρατιόμουν. Την ημέρα παραλλαβής η ανυπομονησία μου είχε κορυφωθεί. Περιμένοντας στο εργαστήρι, κοίταγα τα ποδήλατα γύρω και αναρωτιόμουν ποιο να είναι το δικό μου, απορρίπτοντας το ένα μετά το άλλο. Όταν τελικά μου έφεραν το δικό μου, φτου κι απ'την αρχή: έκπληξη, δυσπιστία, θυμός, στενοχώρια. Δεν μ' άρεσε. Το συνέκρινα με το προηγούμενο και μου φαίνονταν χειρότερο. Το πήρα. Πήγαμε μια βόλτα. Οκ, δεν πάει κι άσχημα. Τα λάστιχα είναι καλύτερα. Και τα πετάλια. Και τα φρένα σαφώς καλύτερα. Η σχάρα είναι η ίδια, από το παλιό ποδήλατο. Το τιμόνι αλλιώτικο αλλά ωραίο. Και το κουδουνάκι σαν αυτό που ζήλευα καιρό. Το χρώμα εκεί που το μωβ γίνεται μπλε είναι καλό, το άσπρο δε μ' αρέσει αλλά θα το βάψω. Καλά, κι έτσι να τ'αφήσω δε τρέχει τίποτα. Τελικά μοιάζει πολύ με το παλιό, και είναι και καλύτερο, και πιο ασφαλές. Γιατί δε το είδα από την αρχή; Γιατί τσίνισα έτσι; Για την αλλαγή; Για το καινούριο και διαφορετικό; Γιατί προτιμώ το γνώριμο, το οικείο από το να πάρω το ρίσκο για κάτι καλύτερο; Με πόσες άλλες λέξεις άραγε θα μπορούσα να αλλάξω τη λέξη "ποδήλατο" στην πιο πάνω ιστορία; Σπίτι; Δουλειά; Σύντροφο; Πόλη; Χώρα; Ρούχα; Μαλλιά; Συνήθειες; Εαυτό;

12 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

heart, δε βλέπω αυτά τα μικρουλικα γραμματάκια, παρ' ολο που φορώ τα γυαλιά μου.

καλο βραδυ και απ' ο,τι βλέπω απο τις φωτογραφίες και τον τίτλο
είχα τ'ονειρό μου,
το ποδήλατό μου
κι όλα έμοιαζαν σωστά

:)))

heart n soul είπε...

καλησπέρα μουσική Μαριλένα! Λοιπόν,είναι πολύ απλό και γρήγορο: θα πας πάνω-πάνω στη μπάρα και θα κάνεις κλικ: View>Text size>Larger και τα γράμματα θα γίνουν μεγάλα, κι ακόμα μεγαλύτερα αν θες:)

eleni είπε...

Heart,
όμορφο το καινούριο ποδηλατάκι.
Εδώ στην παραλία κι εγώ πάντα πάω με ποδήλατο,μ΄αρέσει πολύ.

Τα ζωάκια από κάτω χαριτωμένα...αλλά τα φοβάμαι τα ζωύφια και τα πουλιά.

Πολύ προκομένη σε βρίσκω.Και φανουρόπιτα;Έχω φάει(μου άρεσε),δεν έχω φτιάξει ποτέ.Ξέρω κι άλλη μια κοπελιά που κάνει διδακτορικό εκεί και μου έλεγε η μαμά της ότι φτιάχνει κι αυτή φανουρόπιτα.
Γιατί άραγε;Το έχετε έθιμο;

heart n soul είπε...

Ελένη υπάρχει δηλαδή και κάτι που δεν έχετε φτιάξει?! Εδώ στη ξενιτειά, ή φτιάχνουμε με τα χεράκια μας ή δεν τρώμε καθόλου!

Ανώνυμος είπε...

με γεια...με γεια...και καλοταξιδο :)
...και να μη φοβάστε το ρίσκο καλή μας heart...όσο πιο μεγάλο ,τόσο μεγαλύτερη η συγκίνηση :)(ακόμα κι αν χρειαστείτε...χαρτομάντιλα!)
-έτσι λέει η cook,που τα λατρεύει!-

heart n soul είπε...

cook ευχαριστώ:) πάω για ψώνια, θα πάρω και μερικά πακέτα χαρτομάντηλα:)

BUTTERFLY είπε...

Μαλλον με ολες τις λεξεις θα μπορουσες να το αλλαξεις...η αλλαγη παντα φοβιζει, κουμπωνει, μας κανει πιο δυσπιστους κα επιφυλακτικους...ομως οπως διαπιστωσες, με λιγη καλη διαθεση, βλεπεις τα καλα σε ολους και σε ολα...
Μεγεια και καλοταξιδο το ποδηλατακι! Καλο μηνα!

heart n soul είπε...

ευχαριστώ butterfly, καλό μήνα και καλό φθινόπωρο:)

Z. είπε...

<< Στη λέξη "ποδήλατο", τί άλλο μπορούμε να βάλλουμε? >>
Τί ωραία! Με αφορμή το καινούργιο ποδήλατο, έφτασες στην ουσία την καθοριστική.
Νομίζω ότι η ασφάλεια του γνώριμου και η έμφυτη δειλία συν ο φόβος του άγνωστου μας κάνουν πολλές φορές διστακτικούς σε νέες αποφάσεις.
Πάντως, με χαρά θα αντικαθιστούσα αυτή τη λέξη με πάρα πολλές άλλες...
Είμαι των ανατροπών;

heart n soul είπε...

ανατρεπτική zambia, χαιρετώ!:)

Μάγια είπε...

καλή μου heart πολύ μου άρεσε το κείμενό σου...!

δε σε ξεχνώ, btw, απλά τρέέεεεεχωωωωω! να είσαι καλά, φιλιά :)

heart n soul είπε...

Μάγιααααααα! Μας ξεχάσατε κι έχουμε παράπονο, όλοι ρωτάνε πού είναι η Μάγια η μαγιοπούλα κι όλοι σας περιμένουμε! Να μην ανησυχώ; Να ευχηθώ καλά τρεχάματα και θα περιμένουμε το come back, αν όχι στους μονόλογους, έστω στα σχόλια. Να περνάτε καλά e-φίλη, που λέει κι η zambia:)